بعلاوع خداباشی منهای هرچیزی زندگی میكنی...

گفت:این چند روز می بینم خیلی خوشحالی
واز خوش حالی تو، منم خوش حالم

هروق دورتون خلوت شد یادمن میفتید!
منم هرموقع حصلم سر رف جوابتونو میدم

دنیا هم که از آن تو باشد
تا زمانی که درون قلب یک زن
جایی نداشته باشی
تا درون آوازهای عاشقانه زنی زندگی نکنی
و سهمی از دلشوره های زنی نداشته باشی
فقیرترین مردی

ویلیام شکسپیر

خاطرات خیلی عجیبن گاهی اوقات میخندیم
ب روزای ک گریع میکردیم
گاهی گریع میكنیم ب یاد روزای ک میخنديدیم

کاش می شد تمامِ آدم های غمگین و تنهایِ جهان را در آغوش کشید ، برایشان چای ریخت ، کنارشان نشست و با چند کلامِ ساده ، به لحظاتشان رنگِ آرامش پاشید و حالشان را خوب کرد .

کاش می شد این را قاطعانه و آرام در گوشِ تمامِ آدم ها گفت ؛

که غم و اندوه ، رفتنی است و روزهایِ خوب در راه اند ،

که حالِ همه مان خوب خواهد شد …

میگم تموم شاعرآ برای تو غزل بگن
من یه اخلاق گند و ضایعی دارم شاید بگی این دیگہ چ خریع واقعا ولی من اینجوریم
عاشق یکیم حالم بهم میخوره با یکی باشم وقتی حواسم پیش اونه
اهای تویی ک مخاطب خاصصص خاااص منی
عاااااااشقتمــــــــــــــــــــــــــــــ

حواستون ب بعضی حرفا و بعضی كارا باشع چون خیلي وقتا ببخشید كار چسب زخم و نمیکنع

آدمای واقعی زندگیتو تو روزای سخت بشناس.....
تو روزای شادی و عادی همه اطرافت هستن

اینقدر که همه تان دنبال "آدم خوب" برای دوستی و رابطه و شراکت و کار میگردید، یک بار نشسته اید با خودتان فکر کنید تکلیف "آدم های بد" چه می شود؟
ما دروغگوها، ازخودمتشکرها، پریشانحال ها، نابلدها، دوشخصیتی ها، حواسپرتها، بی ملاحظه ها و عجول ها را که می خواهد گردن بگیرد؟ اصلا میدانید اگر همهٔ ما "آدم بدها" را بگذارید برای هم دنیا میتواند تبدیل به چه جهنمی شود؟ به نظرم تا دیر نشده بهتر است هر کدام از شما آدم های خوب دست یکی از ما را بگیرد و با خود ببرد.
برای امنیت خودتان می گویم...

اگه تو دردسر افتادی
یا بلایی سرت اومد
یا احتیاجی داشتی
برو سراغ بدبخت بیچارهها.
فقط اونا هستن که کمکت میکنن،
فقط همونا...

یه دختر خوب باید دست و صورتشو با اب و صابون بشویه
یه دختر خوب باید فوفک و پاستیلاشو با دوستاش تقسیم کنه
یه دختر خوب باید موهاش هر روز شونه کنه
یه دختر خوب باید هر چند روز حموم کنه
یه دختر خوب یه دختر خوب یه دختر خوب یه دختر خوب یه دختر خوب یه دختر خوب

شراب شراب شراب آن زلف های خیس بود
شراب چشمان تو بود...

امید پرندهای است
که بر شاخهٔ درخت روح فرود میآید
و نغمههای بیکلام میخواند
و هیچگاه از خواندن باز نمیایستد.

آوایش، دربادهای سخت،
خوش به گوش میرسد
و چه طوفان سهمگینی است
آن که بتواند این پرندهٔ کوچک را رمیده کند
پرندهای که چه بسیار دلها را گرم کرده است.

من در سردترین سرزمینها آواز او را شنیدهام
و در غریبترین دریاها
اما هیچگاه حتی در منتهای گرسنگی
از من درخواستِ خرده نانی نکرده است.