که رستگاریِ جاوید، در کم آزاریست.

- حافظ

ﮐﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ
ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ
ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ
ﮐﻠﯿﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ
ﻧﺎﻥ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﮐﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ، ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺪ
ﺩﺭ ﺩﯾﺎﺭ ﺭﺅﯾﺎﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺭﻧﮓ ﻣﯽﮐﻨﻢ؟
ﮐﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺍﻭ
ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻭ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﻢ
ﺩﺭﯾﺎﯼ ﭘﺸﺖ ﮐﺪﺍﻡ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ؟
ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺎﯾﺪﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯼ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺟﺎﺭﯼ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﯼ
ﭘﺮ ﺷﻮﺭ، ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ
ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﺎﯾﻢ
ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ
ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮﯼ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ
ﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ
ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻮﺭ ﻃﻠﻮﻉ ﻣﺎﻫﺘﺎﺏ
ﺑﺎﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪﻩ …
ﮐﯿﺴﺘﯽ ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮﯾﻦ؟

وطن
تاریخ شما شرح برانداختن ماست

این کهنه کتابی است که جلدش کفن ماست

این گربهی کِز کردهی چسبیده به دیوار

ته ماندهای از بیشهی شیر وطن ماست

بیپرده بگوییم که در پرده نگنجیم

عریانی ما پاکترین پیرهن ماست

چیزی که نداریم به تاراج شما رفت

آن چیز که مانده است همان فوت و فن ماست

سرسختیِ فردوسی و سرمستی حافظ

آن لشکر پنهان شده در خویشتن ماست

معشوق غزل جلوهای از روح حماسه است

سهراب، همان سرو چمان چمن ماست

ای آنکه به آئین عجم خُرده گرفتی

نوروز همان پاسخ دندان شکن ماست

مازنده بر آنیم که آرام نگیریم

این آیهی کوتاه، تمام سخن ماست

#حسن قریب

داستانی جالب از قدرت طبع شعر ملک الشعرای بهار
میگویند روزی ملک الشعرای بهار شاعر معروف در مجلسی نشسته بود و حضار برای آزمایش طبع وی چهار کلمه را انتخاب کردند تا وی آنها را در یک رباعی بیاورد.

کلمات انتخاب شده عبارت بودند از: خروس، انگور، درفش و سنگ

ملک الشعرای بهار گفت:

برخاسـت خروس صبح برخیز ای دوست

خون دل انگور فکن در رگ و پوست

عشق من و تو صحبت مشت است و درفش

جور دل تو صحبت سنگ است و سبوست

جوانی خام که در مجلس حاضر بود گفت: این کلمات با تبانی قبلی انتخاب شده اند. اگر راست میگوئید، من چهار کلمه انتخاب میکنم و شما آنها را در یک رباعی بیاورید.

سپس این چهار کلمه را انتخاب نمود: آئینه، اره، کفش و غوره.

بدیهیست آوردن این کلمات دور از ذهن در یک رباعی کار ساده ای نبود، لیکن ملک الشعرا شعر را اینگونه گفت:

چون آینه نور خیز گشتی احسنت

چون ارّه به خلق تیز گشتی احسنت

در کفش ادیبان جهان کردی پای

غوره نشده موَیز گشتی احسنت

بنظر من قشنگ تر از :
خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است
این شعره که میگه :
خنده میبینی ولی از گریه دل غافلی
خانه ما اندورن ابر است و بیرون افتاب

مش قاسم آدم چطور میفهمد عاشق شده ؟؟؟

+والا بابام جان دروغ چرا!!
اون که ما دیدیم اینجوری است که وقتی خاطر یکی را میخواهی اون وقتی که نمیبینیش توی دلت پنداری یخ میبنده !
وقتی میبینیش یه هورمی توی این دلت بلند میشه پنداری تنور نانوایی را روشن کرده اند!
یعنی اونی که ما دیدیم اینجوری بود
که همه چیز دنیا را
همه مال و منال دنیا را برای او میخواهی . پنداری حاتم طایی شدی
خلاصه آرام نمیگیری مگر آن دختر را برات شیرینی بخورند
اما اینهم هست اگر خدایی نکرده آن دختر را به یکی دیگر شوهر بدهند
آنوقت دیگر واویلا
ما یک همشهری داشتیم خاطرخواه شده بود
یک شب آن دختر را برای یکی دیگه شیرینی خوردند
صبح آن همشهری ما زد به بیابان
تا حالا که بیست سال گذشته هنوز هیچکی نفهمیده چی شده
پنداری دود شد رفت آسمان!!

#دایی جان ناپلئون ایرج پزشکزاد

من!!!!
اگه مشاور میشدم

قوی بمان عزیزدلم!
و بخند،
و سبز بمان،
و امیدوار باش.
امیدوار و مؤمن به تابش نور از پسِ این تاریکی.
خورشید، خلاف وعده نمیکند هرگز،
و خداوند همیشه به موقع از راه میرسد.
نگرانی و هراس را از خودت دور کن و ایمان داشتهباش که درست میشود همه چیز.
ایمان داشتهباش به رسیدن بهارهای بعد از زمستان،
به طلوع خورشیدهای بعد از تاریکی،
و به آرامشهای بعد از طوفان.
ایمان داشتهباش.
که برای رسیدن به بکرترین مقصدها همیشه از دشوارترین مسیرها باید عبور کرد و میدانم که احتمالا اینروزها تو در سختی بسیاری و بار اندوه غلیظی روی شانههای مهربان تو سنگینی میکند و جهان در نگاه استیصالهای گاهگاه تو، مانند بنبستیست که در آن گیرافتادهای. اما میدانم قوی هستی. میدانم چیزی حریف امید و ارادهی آدمیزاد و قدرت آفرینندهی هستی نخواهد شد.
ادامه بده عزیز دلم که روزهای خوبِ تو هم میرسند و پرندهی شادی به درختانِ در انتظارِ بهار تو باز خواهد گشت.
تو را دعوت میکنم به عشق، به تصورات خوب، به آرامش...
و از کائنات، برای لبخندهای عمیق و چشمهای آرام تو، قول میگیرم.

#نرگس_صرافیان_طوفان

در جستجوی قلبِ زیبا باش نه صورتِ زیبا
زیرا هر آنچه زیباست همیشه خوب نمی ماند
امـا آنچه خوب است همیشه زیباست

تو این زمونه

همه دنبال ظاهر خوب و قشنگن،

ولی او چیزی که مهمه ذاته…

ذات خوب…

به نظرم یکی از قشنگترین
عبارتهای قرآن جایی هست
که خدا میگه:
«وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّکَ بِأَعْيُنِنَا»
و در برابر حکم پروردگارت شکیبایی کن
که تو تحت نظر و مراقبت ما هستی.

ساعت دروغ میگوید
زمان دور یک دایره نمیچرخد!
زمان بر روی خطی مستقیم میدود.
و هیچگاه . هیچگاه و . هیچگاه باز نمیگردد
ایده ساختن ساعت به شکل دایره ایده جادوگری فریبکار بوده است!!
ساعت خوب، ساعت شنی است!
هر لحظه به تو نشان میدهد که دانه ای که افتاد دیگر بازنمیگردد!!
و ب یادمان میآورد که ساعت (خط) است نه (دایره)!!
و زمان رفته دیگر باز نمیگردد
نه افسوس و نه اصرار بر این خط بی انتها تاثیری ندارد !
تفسیرش بماند برای اهلش !!
همین فریبی که ما را خرسند میکند بیش از صد حقیقت برای ما ارزش دارد!!
#خلاصه داستان تمشک تیغدار از آنتوان چخوف

وقتی با حربه های گوناگون میخوایی خودتو به چشم طرف بیاری
با این کارت بیشتر باعث میشی از چشمش بیافتی
کسی اگه قرار باشه ببینه خودش میبینه حتی اگه سکوت کنی و آروم یه گوشه بشینی

فکر میکنی دنیا خیلی بزرگه؟؟؟
دقیقا همینطوره دنیا اینقده بزرگه که تو بتونی توش زندگیتو بسازی و اونجور که دلت میخواد پیشرفت کنی
و فکر میکنی دنیا خیلی کوچیکه
بله کوچیکه اونقدر که تو فقط باندازه یه چشم بر هم زدن وقت داری برای زندگی کردن
دنیا به دید ما بستگی داره که چطور بخواییم بهش نگاه کنیم و ببینیمش!

شبتون پر از آرامش و آرامشاتون واقعی و پر از وجود خدا

بشنو از نی چون حکایت می کند
از جدایی ها شکایت می کند
کز نِیِستان تا مرا بُبریده اند
از نَفیرم مرد و زن نالیده اند
سینه خواهم شَرحه شَرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیّتی نالان شدم
جفت بد حالان و خوش حالان شدم
هر کسی از ظَنِّ خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
سِرِّ من از ناله ی من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
تن ز جان و جان ز تن مَستور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست
آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
آتش عشق است کاندر نِی فتاد
جوشش عشق است کاندر مِی فتاد
نی حریف هر که از یاری برید
پرده هایش پرده های ما درید
همچو نی زهری و تریاقی که دید
همچو نی دمساز و مشتاقی که دید
نی حدیث راه پر خون می کند
قصّه های عشق مجنون می کند
محرم این هوش جز بی هوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست
در غم ما روز ها بیگاه شد
روز ها با سوز ها همراه شد
روز ها گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آن که چون تو پاک نیست
هر که جز ماهی ز آبش سیر شد
هر که بی روزی است روزش دیر شد
در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسّلام

«مولوی

شکایتهایی که از دیگران داریم
آینه ای از نقصهای شخصی خودمان است
هرچه بیشتر از دیگران شکایت داشته باشیم
نشان میدهد که نقصها و ناکارآمدی های خودمان بیشتر و بزرگتر است!!!
#اشو