بالا رفتن سن حتمی است....
امــا
اینکه روح تو پیر شود
بستگی به خودت دارد ... !
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺑﺰﻥ ...
ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﺖ ﺑﻨﻮﺵ ...
ﻣﺒﺎﺩﺍ ! ﻣبادا ...
ﺯﻧﺪﮔـــے ﺭﺍ
ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ
نه رفتن یار
نه تنهایی..
هیچکدام پایان آدمی نیست!
آدمی با دل پیر پایان می گیرد

هر که خود داند و خدای خودش
که چه دردیست در کجای دلش

مردم شهرم همیشه عجول بودهاند
همیشه همهی کارهایشان را با عجله انجام دادهاند، چای را داغ سر کشیدند، پشت ترافیک بوق را یکسره کردند، شب را با استرس خوابیدند و صبح را با عجله سمت کار دویدند
در پیاده رو به هم خوردند و بَد و بیراه گفتند...

زود ازدواج کردند و زود هم پشیمان شدند،
آنقدر عجله کردند که وقتی رسیدند نفسی برایشان نمانده بود...
باور کنید انتهایش چیزی نیست،
وقتی به خودتان میرسید، درون آینه فقط یک مرد، یک زن با موهای جوگندمی نگاهتان میکند، عمر به قدر کافی تند میدود، شما آهسته راه بروید و به آرزوهایتان برسید...

به خودتان هر روز نگاه کنید و آدمها را یواش یواش دوست بدارید،
چای را پای حرفهای معشوقهی دوست داشتنیِ تان سرد کنید،
خیابان را باعشق قدم بزنید، شما هرگز به سن و سالِ الانتان برنمیگردید...

من از بیگانگان هرگز ننالم ....
که هرچه با من کرد آن آشنا کرد

به عالمی گفتن اگه بخوای راجب امید یه کتاب 100 صفحه ای بنویسی چی می نویسی؟؟؟

گفت
99 صفحه رو خالی میزارم و تو صفحه آخر سطر آخر می نویسم
یادت باشه دنیا گردِ و زمانی که فکر میکنی به پایان خط رسیدی دقیقا همونجا نقطه آغازه
زندگی ساختنیه نه ماندنی

زمان برای ساختن است نه ماندن

منتظر نمان برایت گل بیارن
خودت خاک رو زیر و رو کن بذر گل رو بکار و امیدوار باش که برات گل بده

درویشی را ضرورتی پیش آمد، گلیمی از خانه یاری بدزدید.
حاکم فرمود که دستش بدر کنند.
صاحب گلیم شفاعت کرد که: من او را بحل (بخشش) کردم.
گفتا: به شفاعت تو حدّ شرع فرو نگذارم.

گفت: آنچه فرمودی راست گفتی ولیکن هر که از مال وقف چیزی بدزدد قطعش لازم نیاید، و الفقیرُ لا یَمْلِکُ : هر چه درویشان راست وقف محتاجان است.

حاکم دست از او بداشت و ملامت کردن گرفت که:
جهان بر تو تنگ آمده بود که دزدی نکردی الاّ از خانه چنین یاری؟!

درویش گفت: ای خداوند! نشنیدهای که گویند: خانه دوستان بروب و درِ دشمنان مَکوب.

سعدی - گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان

مُشک را گفتند: ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖ، ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ.
ﮔﻔﺖ: ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ که هستم، ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ که هستم.


? مولانا
? فيه ما فيه

|• کجا رو امضاء کردیم
و بهتون قول دادیم
که همیشه بهترین حالت برخوردمون
با شما رو
داشته باشیم؟!•|

همیشه ته ذهن آدم هست که ول کنه و بره، اما خب همیشه با این سوال که کجا برم اصلا؟ جلوی خودشو میگیره

طرز صحبت کردن پسرا و دخترا در حین و بعد از مکالمه با دوستان،
دخترا

درحین مکالمه;سلام عزیزم، فدات بشم هانی چه خبر؟ اخ دورت بگردم،بمیرم الهی
بعد از مکالمه; دختره بدترکیب، دماغ عملی زشت
چقد خودشو برام گرفت پررو
پسرا;
حین مکالمه; سلام نره خر، کدوم گوری
هنوز که کار منو راه ننداختی، پسره احمق بوووق…
بعد از مکالمه; خداییش ممد بچه باحالیه ها دمش گرم

ماهی تا دهنشو باز نکنه صید نمیشه!

پس پیش هیچکس
از زندگیت و راز هات نگو تا زمین نخوری

ا. خوشبخترین زنان دنیا:
١.حضرت خديجه که مادرشوهر نداشته،

۲_ ازاون خوشبختر حوا بوده که اصلا" قوم شوهر ندیده و شوهرش آدم بوده
۳ _ خوشبختر از همه...........


حضرت مریم بوده که كلا" ریخت شوهر رو هم
ندیده،خلاص.???

وقتی خانم هادارن اتومیکنن ازشون فاصله بگیرین خخخخخخ
ویرایش توسط **کاکوشیرازی** (1399/2/30 , 20:27) [1]

تا زمانی که رفتار و تصمیمهایِ ما به کسی آسیبی نمی زند ما توضیحی به کسی بدهکار نیستیم! چقدر زندگی ها که با این توضیح خواستنها و تلاش هایِ بیهوده برایِ قانع کردنِ دیگران بر باد رفته اند.

آدم از یک جایی به بعد دیگر منتظر نمی ماند، دیگر عجله نمی کند، دیگر حوصله اش سر نمی رود، دیگر بی قرار نمی شود. می دانی؟ آدم از یک جایی به بعد فقط تماشا می کند....

مرغ دولتی آوردن کیلویی ۴ هزار تومن
هر کسی خواست فروشگاه های رفاه با کارت ملی بره بگیره
به دوستان و آشنایانتون اطلاع بدین???
عکسشو الان براتون میفرستم☝️☝️
ویرایش توسط ♔faranak♔ (1399/2/30 , 15:58) [1]

وقتی بودنِ کسی تمام شد باید پذیرفت که تمام شده،
دست و پا زدن فایده ای ندارد،
باید بگذاری برود پیِ کار و زندگیاش، باید قبول کنی که شبیه خوردن یک نوشیدنی که جایی به انتها میرسد، به انتها رسیده.
اگر مدام نی را ته لیوان بچسبانی و هورت بکشی جز یک صدای ناموزون اتفاقی نمی افتد، حالا هی هورت بکش، هی هورت بکش، چیزی دستگیرت نمی شود، فقط توجه اطرافیان به عجز و فلاکت آدم بیشتر میشود،
باید یک جایی نی را از دهانت بگیری، لیوان را بگذاری رویِ میز، و بیخیالِ چند قطرهی باقی مانده شوی، باید بگذاری برود، هورت کشیدنِ آدمی که تمام شده دردی را درمان نمی کند.

پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی شد.

مدتها در آن رنجور بود و شکر خدای عزّوجل علی الدوام گفتی.
پرسیدندش که شکر چه میگویی؟
گفت: شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی.

سعدی - گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان

مشکل اکثر کشورهای جهان سوم این است که:
شعور ملتشان از شعور دولتشان بیشتر است !

- کارل پوپر