نه از تنهایی میترسم نه از تنها ماندن ترسم از تنها بودن در کنار دیگریست...

پارادوکس زندگی فقط اونجا که دورت
پر از آدماییه که نباید میبودن و هستن
و خالی از آدمایی که باید میبودن و نیستن.

گاهی معشوق، بر خلاف قوانین فیزیک عمل میکند.
هر چه به او نزدیکتر میشوی، دورتر به نظر میرسد!
هر چه فاصلهاش بیشتر میشود، بزرگتر به نظر میرسد...
چشم میبندی، میبینیش و چشم باز میکنی، نیـست!
هرگاه دیدی چنین است صمیمانه به خودت تسلیت بگو...!

شبتون پرتقالی

گویند که خدا همیشه با ماست
ای غم ، نکند خدا تو باشی ؟!!

مولانا حسودانه میپرسد: «جانِ جهان! دوش کجا بودهای؟» بعد خودش را دلداری میدهد: «در دل ما بودهای». بعد سعی میکند دلِ محبوب را نرم کند: «آه که من دوش چهسان بودهام!» و باز حسادت هجوم میآورد: «آه که تو دوش که را بودهای!» و دوباره خودش را دلداری میدهد: «در آغوش قبا بودهای.»

وقتی دلت گرفته بود ولی بغض نکردی یعنی بزرگ شدی وقتی از تموم دنیا رنجیدی اما با کسی دردودل نکردی یعنی بزرگ شدی و وقتی دیگه از تنها شدن نترسیدی یعنی بزرگ شدی...

و عشق
همان پیدا کردن کسی ست که
آدم های قبل و بعد او
دیگر معنا نخواهند داشت....

شنیده بودم قلب هر کس به اندازه مشت گره کرده اش است
مشت می کنم و خیره می شوم
به انگشتهای گره خورده ام
دستم را می چرخانم و دور تا دورش را نگاه میکنم
چقدر کوچک و نحیف باید باشد قلبم ...
در عجبم از این کوچک نحیف
که چه به روزم آورده وقتی تنگ می شود میخواهم زمین و زمان را بهم بدوزم وقتی می شکند چنگ می اندازد به گلویم و نفس را سخت می کند وقتی که میخواهد و نمی تواند موج موج اشک می فرستد سراغ چشمهایم
در عجبم از این کوچک نحیف.


#شاملو
ودیگرهیچ

نصف کشور باهاش خاطره دارن
بعد نوشته: "دلم هربار که یادت کرد، باز شکست"

ایکاش اسمشم کنار جملت میزدی که فکر بقیه رو درگیر نکنی لنتی عاشق.. :///

شبتون پرتقالی..

سعي كنيم روزي يك دقيقه
خودمون رو جاي اطرافيانمون بذاريم ؛
بابت حرفهايي ك ميزنيم
بابت رفتارهايي ك ميكنيم
بابت همه چيز
اينطوري قابل تحمل تر ميشيم!!!

آقای نزار چقد قشنگ یکی از دغدغه هامونو گفتی؛
"بیمِ آن دارم که زیاد با تو سخن بگویم
مبادا خسته شوی،
و بیمِ آن دارم که سکوت کنم
مبادا گمان کنی که دیگر برای قلبم مهم نیستی..."

نزار قبانی

خورشید گر از بام فلک عشق فشاند
خورشید شما ، عشق شما ، بام شمایید
" مولانا "

تنها، آدمهای دیوانه را دوست دارم. آدمهایی که دیوانه ی زندگی اند. دیوانه ی حرف زدن. دیوانه ی نجات یافتن
در یک آن، خوره ی همه چیز هستند
آدمهایی که هیچوقت خمیازه نمیکشند. حرفهای معمولی نمیزنند
فقط میسوزند. میسوزند. میسوزند
ویرایش توسط Firoozeh (1399/9/18 , 10:54) [1]

مولانا در فیه ما فیه :
"در دل رنجها باشد که آن به هیچ دارویی خوش نشود، نه بخفتن، نه بگشتن و نه بخوردن. الّا به دیدار دوست."

ای سرور زیبایی ای ماه روی دلم
گرفتارت شدم تاثیر چشمای توام
پیش تو یوسف ک زیبا نیس چرا دست میبرم
حاجیان دور چی میگردن کعبه چشماته گلم
....
حضرت زیبایی ای زیباترین بی ادعا
ب لطف اون دو چشمون تو میخنده چشام
هر چی دارن همه خوب رویان رو داری تو ی جا
پیش چشمات کم میاره ماه بس ک جذابی شما

از تحقیرت به دست دیگران نرنج
آدما عادت دارن برای ارضای غرورشون دیگران رو زیر پا بزارن

هر چیزی را زکاتی ست و زکات عقل ، اندوهی ست طویل ...