دنیا با تمام وسعتش برایم تنگ می شود . . . !
دلــــتـــنــگـــــم . . . !
دلتنگ کسی که گردش روزگارش به من
که رسید از حرکت ایستاد . . . !
دلتنگ کسی که دلتنگی هایم را ندید
دلتنگ خودم . . .
خودی که مدتهاست گم کرده ام
کجایی …؟

زمان با ارزشه، با آدمای درست بگذرونش.. خب؟

گیرم تبر شکست و تبردار توبه کرد
اما دگر چه سود؟
وقتی که زخمیادِ درختان همیشگیست ...

تو حتی نبودنت،
از بودن خیلی ها قشنگتره!(:

چه حس بدیه تو بیمارستان شب بستری شدن..
1

به حقیقت گفتم خودتو بشکاف
بهم جواب داد اول خودتو بشناس
تو انسانی، امکانی، تو علمی، عرفانی
جهان ذره ای از توست و تو هم ذره ی جهانی

"بخشی از متن آهنگ کوزه گر از رض و نوید"

هر وقت دیدی یکی خیلی قشنگ مینویسه و نصیحت میکنه بدون خیلی قشنگم درد و زجر کشیده.

ولی کاش یکیو داشتیم میگفت: ببین هیچی قرار نیست درست شه ولی بیا این شرایط مزخرفو باهم تحمل کنیم!

فامیل دور: سه نوع دور داریم.
اونی که دستت بش نمی رسه !
اونی که چشمت بهش نمی رسه !
اونی که فکرت هم بش نمی رسه !
@sogand
ویرایش توسط ... (1402/5/27 , 14:58) [1]

مهربون باشیم
هر آدمی داره با غمی که ما ازش خبر نداریم میجنگه..!

ما در حالی که غمگین بودیم دیگران رو تسلی دادیم
در حالي كه شكست خورده بوديم به ديگران اميد داديم
در حالي که نمیتوانستیم لبخند بزنیم دیگران رو خندوندیم !
با ما از قوی بودن حرف نزنید ...

اونجایی که نزار قبانی میگه “چه فایده ای دارد نگرانِ من باشی ولی، از من دفاع نکنی؟ خیلی دوستم داشته باشی، اما من را نفهمی؟ جایِ خالیم را حس کنی، اما سراغم را نگیری؟ چه فایده ای دارد در بینِ وسایلت باشم اما مهمترینشان نباشم؟”

این شعر معروف حکیم خیام نیشابوری است که گویند روزی در زمان مستی ، بادی باعث می شود جام شرابش واژگون شود و وی در همان حال مستی می گوید

ابریق می مرا شکستی ربی بر من در عیش را ببستی ربی

برخاک فکندی می گلگون مرا خاکم بدهن مگر تو مستی ربی

اینجا می گویند خدا قهر می کند و دست و دهان و غیره حکیم سیاه می شود و حکیم می گوید

ناکرده گنه در این جهان کیست بگو ان کس که گنه نکرد چون زیست بگو

من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست بگو

و خدا به رحم امده و وی را شفا میدهد .

ولی تا نره بقیه رو ببینه،
نمیفهمه تو واقعاً فرق داشتی)

دیگر چگونه مستی یک بوسه تو را
در این سکوت تلخ و سیه جستجو کنم

فروغ_فرخزاد

وحشی بافقی حال این روزا رو درک کرده که گفته:
« چند گویی قصهی ایوب و صبر او، بس است
بیش از این ما صبر نتوانیم، آن ایوب بود»