گریزانم از این مردم که
به ظاهر همدم و یکرنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دوصد پیرایه بستند
از این مردم تا شعرم را شنیدند
برویم چون گلی خوشبو شکفتند
ولی آن دم که در خلوت نشستند
مرا دیوانه ای بدنام گفتند!
دل من ای دل دیوانه من
که میسوزی
از این بیگانه گی ها
مکن دیگر ز دست غیر فریاد
خدا را بس کن این دیوانگی ها!!

#فروغ فرخزاد