آدما گاهی دلشون میگیره،
بی دلیل حال و هوای دلشون ابری میشه، بی بهونه
و هیچوقتم کسی نیست که بهشون کمک کنه
درست مثل آسمونی که تو چله ی تابستون بغض کرده
و هر آن ممکنه اشکش سرازیر بشه
مردم همیشه متعجب مدام از خودشون میپرسن:
"الان چه وقتِ باریدن بارونه؟"

ما آدما از ازل تا ابد همین بودیم
همیشه دنبال دلیل بودیم
کاش یاد بگیریم آرامش بدیم بدون پرسیدن
لذت ببریم بدون دونستن
کاش یاد بگیریم سکوت رو
یاد بگیریم که نپرسیم «چرا»
وقتی حتی خودشونم دلیلش رو نمیدونن