زندگی همچون نی توخالی است.
در درون خالی و تهی است، ولی در عین حال ظرفیتی بینهایت برای نتهای خوشآوا دارد.
همهاش بستگی به نوازنده دارد.
زندگی همانی میشود که تو از آن میسازی.
شرافت انسان چنین است، که او آزاد است تا هم نوای بهشت را سر دهد و هم نوای دوزخ را.
هر کسی میتواند نتهای الهی را با فلوتش بنوازد؛ قدری تمرین میخواهد، و دستاورد آن عظیم است
ویرایش توسط pedram/6 (1400/2/5 , 06:25) [1]