من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست
همه رفتند و نشستند و دمی جان ننشست

هر که تشویش سر زلف پریشان تو دید
تا ابد از دل او فکر پریشان ننشست

هر که در خواب خیال لب خندان تو دید
خواب از او رفت و خیال لب خندان ننشست

" مولانا "