بی رنگ رخش ما را رمقی نیست که نیست
گر نیافتادیم زپا اما
لنگ لنگان به امیدیست که نیست
تا کی به سرراه نشینم که بیایی
وقتی که بیایی نکند ما را اثری نیست که نیست؟
از پیر خرابات سراغم گر تو بگیری
گوید که بیامد هر شب
وقتی است که دیگر اثری نیست که نیست
گر بروی در دشت ودمن
هر جا که شقایق ببینی
گر سراغ حال نزارم نو بگیری
گوید هر روز بیامد،دگر نیست که نیست