ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺘﯽ ﺭﻭﺍﻥ ﻣﺮﺍ
ﺑﺮﯾﺪﻩ ﻏﺼّﻪ ﯼ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻧﺖ ﺍﻣﺎﻥ ﻣﺮﺍ
ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﭘﺴﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍ
ﮔﺬﺷﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻏﺰﻟﻢ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺮﺍ
ﺳﺮﯾﻊ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﻡ ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﻧﯿﺰ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺍ
ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﮔﺎﻩ
ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﺮﺍ
ﻧﻪ ﺗﻮ ﺧﻠﯿﻞ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻧﻪ ﻣﻦ ﭼﻮ ﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻞ
ﺑﮕﯿﺮ ﺧﻨﺠﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻡ ﺑﮕﯿﺮ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺍ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻋﺸﻘﺖ ﻗﺴﻢ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩ
ﺑﯿﺎ ﻭ ﺗﻠﺦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﮑﻦ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﺮﺍ
ﭼﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ
ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻏﻤﯽ ﮐﻬﻨﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﺮﺍ
ﺗﻮ ﻧﯿﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﯽ ؛ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻨﯽ
ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻦ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺳﺎﻟﯿﺎﻥ ﻣﺮﺍ
#ﺍﻣﯿﺪ ﺻﺒﺎﻍ ﻧﻮ