تو رویاهای هر روزت همیشه همسرت بودم
منو کفری نکن بابل ی روز پیغمبرت بودم
یکی از ما دوتا قطعا غرق شک بوده
میدونم خونمون گاهی ی قبر مشترک بوده
خودم دیدم تو اینه شبیه سال های بعدم
ی جوری از خودم دوره محاله روزی برگردم
ی ایمان پر از شک تو قلبم اما تو باورم بودی
واست عیسی شدم اما تو شام اخرم بودی
مث عکس ی قطارم از سهم سوتم بیصدایی
مث عکس ی قطارم ک نمیرسم ب جایی
تو شبیه موج دریا من پر از حجم سکوتم
میری اما برمیگردی اخرش من روبروتم
من ی ترسو توی ایلم توی قهرمان خونبخش
من شبیه دلغکی ک تنهاییاش پر از گریه ست
تو برو سفر سلامت نوش جونت بی کسی هام
من ی قهرمان پیرم یکه میزنم ب دریا