|• و آخ به آدمِ گرفتارِ عادت! آدمِ وهم زده اى كه گمان میكند همه چيز، هميشه، همان جا و همان طور مى ماند! كه ياد نمىگيرد چيزهاى دور ريختنىِ زندگى اش را دور بريزد.
انسانِ پوکِ پر از اعتماد! آخ از لحظهاى كه بايد برود! كه بايد زندگىاش را بريزد توى چندتا كارتن، پشت یک كاميون جا بدهد و از خانهاى به خانهاى ديگر برود. يا از آدمى به آدمِ ديگر...•|