یکی را از بزرگان به محفلی اندر همی ستودند و در اوصاف جمیلش مبالغه می کردند.

سر بر آورد و گفت: من آنم که من دانم.

شخصم به چشم عالمیان خوب منظر است
وز خبث باطنم سر خجلت فتاده پیش

طاووس را به نقش و نگاری که هست خلق
تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش

سعدی - گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان