یکی را از ملوک مرضی هایل بود(بیماری خطرناکی داشت) که اعادت ذکر آن ناکردن اولی.

طایفهٔ حکمای یونان متفق شدند که مر این درد را دوایی نیست مگر زهره آدمی به چندین صفت موصوف(حکیمان یونانی گفتند این درد تنها با کشتن ادمی با صفاتی مشخص درمان می شود).

بفرمود طلب کردن.

دهقان پسری یافتند بر آن صورت که حکیمان گفته بودند، پدرش را و مادرش را بخواند و به نعمت بیکران خشنود گردانیدند و قاضی فتوی داد که خون یکی از رعیت ریختن سلامت پادشه را روا باشد. جلاد قصد کرد، پسر سر سوی آسمان بر آورد و تبسم کرد.
ملک پرسیدش که در این حالت چه جای خندیدن است؟
گفت: ناز فرزندان بر پدران و مادران باشد و دعوی پیش قاضی برند و داد از پادشه خواهند. اکنون پدر و مادر به علّت حطام دنیا (پول و زر) مرا به خون در سپردند و قاضی به کشتن فتوی داد و سلطان مصالح خویش اندر هلاک من همی بیند، به جز خدای عزّوجل پناهی نمیبینم.

پیش که بر آورم ز دستت فریاد
هم پیش تو از دست تو گر خواهم داد

سلطان را دل از این سخن به هم بر آمد و آب در دیده بگردانید و گفت هلاک من اولی تر است از خون بی گناهی ریختن. سر و چشمش ببوسید و در کنار گرفت و نعمت بی اندازه بخشید و آزاد کرد و گویند هم در آن هفته شفا یافت.

همچنان در فکر آن بیتم که گفت
پیلبانی بر لب دریای نیل

زیر پایت گر بدانی حال مور
همچو حال توست زیر پای پیل

سعدی - گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان

پ.ن: دوستان من بعضی قسمت ها که احتمال میدم ممکنه کسی ندونه رو در پرانتز معنی میکنم . اگر فکر میکنید لازم نیست یا مزاحم هست اطلاع بدید که نکنم.