نوعی بیخیالی هست که معمولا بعد از انتظار کشیدنهای طولانی پیش میآید؛
بعد از مدتها تلاش کردن
دویدن و به در و دیوار زدن
بعد از مدتها خواستن بینتیجه!
یکدفعه احساس می کنی خستهای،
بریدهای، دیگر توانش را نداری و هیچ چیز برایت مهم نیست.
به اینجا که میرسی فقط دلت میخواهد تماشا کنی،
برایت فرقی نمیکند رسیدن یا نرسیدن
آمدن یا نیامدن، ماندن یا رفتن
به اینجا که میرسی
نه دلتنگ میشوی نه دلخوش
میگویی بیخیال!
و این بیخیالی غمگینترین حس دنیاست…