هميشه
در ناگهانی ترين لحظه، عزيزترين دارايی مان از دست می رود!
و ما درست همان موقع يادمان می افتد، چقدر "دوستت دارم" هايمان را نگفته ايم، " از اينكه دارَمت شادترينم" را نگفته ايم..
هميشه دير يادمان می افتد برای آنچه كه داريم با خوشحالی شكر گوييم .
هميشه دير می شود
و ما بعدَش، تمامِ اندوهمان از حرف هايی ست كه نزده ايم.