قبل از رفتن از همدیگر خداحافظی کنیم!

شاید مهمترین ادبِ جدایی، گذاشتن نقطهی پایان برای هم باشد.

یعنی اگر نمیخواهم یا نمیخواهد یا نمیخواهیم که ادامهی مسیر را با هم باشیم، فرصت بدرود گفتن را از هم نگیریم!
چون سخت تر از درد جدایی، برزخ امیدواریست!

در لحظهی خداحافظی، اشکی بر آتش ناکامیمان میریزیم و سوگِ فقدان را کمی در آغوش هم سبک میکنیم...
آنگاه امید است که جفتمان با خاطری آسودهتر و قلبی آرامتر ترک یکدیگر بگوییم.....

و چه بیاندازه دشوار است، همنشینی خشم و عشق، بر سرِ این سفره(خداحافظی)!