چیزهایی هست که نمیدانی. مثلا اینکه من بلدم تو را در خانه ام تصور کنم. ببینمت که داری حرف میزنی، میرقصی،
و مجابم میکنی دست از زندگی برندارم، کتاب میخوانی، فیلم میبینی، منتظرم هستی از کوه برگردم و برایم روزت را با جزییات تعریف کنی، و مرا ببوسی طوری که انگار خیلی وقت است منتظر بوسیدنم بودهای.
و عزیزم، همین فکرهاست که غمگینم میکند
و همین خیالهاست که فرسوده ام کرده...