یک سری خستگی ها اما مقدس اند، یک سری دغدغه ها، رنج ها، بیدار ماندن ها...
یک سری تفریح نکردن ها و از قافله ی فراغت و دلخوشی، عقب ماندن ها...
وسط یک سری دویدن ها و سخت تلاش کردن ها، به خودت می آیی و می بینی؛ اگر آسوده بودی و اگر دلیلی برای ادامه دادن و تلاش کردن نداشتی حالت خوب نبود و چه خوب که در مسیری و داری برای هدفی می جنگی و به شوق رسیدن به قله ای، پیچ و تاب و سختیِ مسیر را به جان می خری، چه خوب که پویا مانده ای و راکد نیستی!
یک سری خستگی ها مقدس اند و یک سری آدم ها ساخته شده اند برای اینکه دائما در حال تلاش و ارتقای جهانشان باشند و حصار مرداب ها را بشکنند.
که چشمه باشند و بجوشند و رودخانه باشند و بخروشند...