محبوبم
دلم برایتان تنگ است.
دلدوانی نباشد آبها روان نمیشوند و مرغان دریایی آشیانه گُم میکنند.
آهها از دل منتشر نمیشود.
ابتهاج از دلها میرود.
دهانها آوازهای شادیآور نمیخوانند.
باغبانها به درختان، اندوه را قلمه میزنند.
من کمربندم را محکم میکنم.
دواندوان به طرف شمشیرها و زخمها میدوم، کوزههای تُرشی میشکنند و بوی سرکه همه جا را پر میکند.

محبوبم! من اگر عاشق نباشم زندگی ناتمام است.
مانند یک استکان چای سرد شده، مثل رودخانهای که از نیمهی راه بازگردد به مبدا اش.

محبوبم! شمایی که محبوب همهی سیبهایی. پرتقالها تو را دوست میدارند و توت فرنگیها از فرط شیدایی چند روزی هستند و به زودی پلاسیده میگردند.

محبوبم! عشق شما مثل باروت در سینهام جاسازی شده.
هر شب کبریتی میکِشم و تمام میسوزم، دوباره زاده میشوم.