می پرسن چه خبر؟ جواب می دم هیچی.
می پرسی چه خبر، ده تا ویس و پونصد تا راستی برات ردیف می کنم.
می پرسن خوبی؟ می گم مرسی.
می پرسی خوبی؟ زنگ می زنم تا خود صب برات غر می زنم.
می گن بیا بیرون، می پیچونم می گم درگیرم،
می گی بیا بیرون، می گم ادرس بده پوشیدم تو راهم.
می گن تولدمون میای؟ می گم مگه این ماهه؟
لازم نیست چیزی بگی، کل زندگی نامتو از سایز پات بگیر تا ریز اخلاقاتو با جزئیات از حفظم.
ساعت ۲ پی ام می دن، ساعت ۴ سه روز بعد سین می شه.
ساعت ۲ پی ام میدی، ۱:۵۹ سین می کنم.
ویس میدن، میگم تایپکن؛ تایپ میکنی میگم ویس بده باید صداتو بشنوم.
جیبم خالی باشه، با کسی نمی رم بیرون.
تو زنگ بزنی ۳۰۰ ته کارتم باشه، ۲۹۹ رو واست میذارم وسط.
رو اعصابم برن، حذفشون می کنم.
رو اعصابم بری، دوتا سیگار روشن می کنم، باهات حرف می زنم حلش می کنیم.
اگه بقیه دوست من باشن، تو قسمت مهمی از زندگی منی نباشی زندگیم خالیه و یه چی کم داره.