آدم وقتی بچست دنبال جلب توجه و جمع کردن آدما به دور خودشه
به نوجوانی و تا حدی از جوانی که میرسه دنبال جمع کردن رفقای زیاد و بررسی افکار بقیست
اما هرچقدر بزرگ و بزرگتر میشه یاد میگیره دایره اطرافیانشو کوچیک و کوچیکتر کنه
و یه دفعه به خودش میاد میبینه فقط یکی دو نفر اطرافش هستن و بقیه آدمای اجتماع در حد همون اجتماع هستن و نه بیشتر