[ خیلی از حرفا رو نمیشه زد ، نه اینکه نشه ها
ولي تو گلوت غمباد میشه و گفتنش سخت میشه....
باید بذاری بمونن و بیشتر و بیشتر بشن...
اونقدری که دلت دیگه از سنگینیش دووم نیاره
که بشه یه توده ی بزرگ از حرف نگفته و یهو یه شب بی هوا بووووم
بترکه
بترکه و از فردا خودِ خودت بشی..
خودت که نه
یه خودِ جدید که خیلی با قبلی فرق داشته باشه...