الکساندر دوما یک جمله زیبا و حکیمانه داره که می گه:
"هر قدر انسان شریف تر و نجیب تر و حساس تر باشد از جنايت دیگران بیشتر رنج می برد و این دو علت دارد:
یکی اینکه خود را مستحق خیانت نمی بیند و دیگر اینکه انتظار ندارد دیگران عملی کنند که خود با دیگران نکرده است"
چقدر این جمله درست و بجاست و چقدر انسان شریف و نجیب دیدم که دلسوزانه نسبت دیگران رفتار می کند با وجود اینکه هیچگونه وابستگی نسبت به آنها ندارد و در عین حال چقدر این انسانها به دیگران خوشبینند و سریع تر از ديگران اعتماد می کنند و فکر می کنند دیگران هم آنقدر مهربان و شریفند به فکر آزار دیگران از جمله خود آنها نیستند در صورتی که دیگرانی را دیده ام که فکر می کنند اینها احمق و ساده دلند و راحت می شود آنها را رنج داد و به عنوان یک فرصت برای سواستفاده از آنها به این افراد نگاه می کنند . در واقع انسانهای شریف و حساس چون تصور آزار دیگران برایشان مقدور نیست و با آن غریبه اند بنابراین فکر می کنند دیگران هم مانند آنها اینقدر منصف و مهربان و دلسوزند غافل از اینکه چنین چیزی نیست. این انسانها به دلیل صافی و سادگی و نجابتی که دارند ضربه پذیرترند و صدمات زیادی در زندگی می خورند ولی با این وجود اصلا انسانهایی هستند که شاید راحتتر بتوانند ببخشند و از یک اتفاق عبور کنند و در آن نمانند. متاسفانه در دنیایی بسر می بریم که مرتب از تعداد این انسانها کاسته می شود و به انسانهای خائن افزوده می شود. امیدوارم که بتوانیم به سمت شرافت بیشتر حرکت کنیم.