کاش می شد تمامِ آدم های غمگین و تنهایِ جهان را در آغوش کشید ، برایشان چای ریخت ، کنارشان نشست و با چند کلامِ ساده ، به لحظاتشان رنگِ آرامش پاشید و حالشان را خوب کرد
کاش می شد این را قاطعانه و آرام در گوشِ تمامِ آدم ها گفت
که غم و اندوه ، رفتنی است و روزهای خوب در راه اند
که حالِ دلِ همه مان خوب خواهد شد ...
اندکی صبر ...
اندکی تحمل ...

دووم بیار روزای خوبمونم میرسه