" بیا ببینمت " کلی حرف با خودش دارد ...
اگر کسی برایت آن را می نویسد ، تو بخوان : یار جانم ، بی تو حتی هوا را هم ، کم آورده ام !
و اگر نفس کشیدنِ معمولی را می توانست با یکی دیگر تجربه کند ، باور داشته باش که برای " تو " نمی نوشت . چون میداند اگر اشتیاقت بیشتر بود ، هرگز کار به اینجا نمیرسید که برایت بنویسد و دیدنت بشود محال ترین آرزویش ..!
برو و به رویش نیاور که غرورِ تو بیشتر است ، باشد ؟
عاشقی و دوست داشتن ، خودش را از یادِ " او " برده که اینگونه فقط برای تو نوشته ...
" بیا ببینمت " تنها یک جمله نیست ،
مثنویِ هفتاد مَن است ...
کسی که این دو واژه را می نویسد ، هزاران لحظه و ثانیه با خودش کلنجار رفته و در پیکار با قلبش ، کم آورده . دلتنگی ، کلافه اش کرده که اینگونه ساده ، در دو کلمه ، نهایتِ آرزویش را برایت فرستاده است ...
" بیا ببینمت " عاشقانه ترین جمله یِ دستوریِ ادبیات است . نکند نروی ...
اردیبهشت ، فصلِ باران های بی بهانه است .
برو و همه بهانه ها را از چشمهایش بگیر ...
بی قراری هایش زیادی بزرگ شده اند .!.

? @Sokootbehzad ?