خوبی زندگی تو دنیای مجازی اینه. تو میتونی بنویسی و کلی استیکر در اختیارته.
میتونی وقتی چشات پر اشکه پشت سر هم استیکر خنده بفرستی تا بشی علی بیغم مجازی. و الکی خوش.
وقتی از فرط بغض حتی نمیتونی نان خالی خونتو هم. ببلعی عکس چند غذای آنچنانی از فلان رستوران برداری بگی اونجام و اینا جلومه.
تا بشی مرفه ترین آدم جامعه.
اونجا تویی و گفته ها و استیکرها و عکسها.
دیگه کسی صورتتو نمیبینه تا به سر درونت پی ببره.