ما خیلی سخت میگیریم!

حال ندارم مقدمه بچینم، چته هموطن؟ چرا انقدر سخت میگیری؟ من تا سال ۱۴۰۴ باید به فلان مدرک تحصیلی برسم، مخ بهمان دختر-پسر رو بزنم، فلان شغل رو پیدا کنم، بهمان خونه رو بخرم!

طوری برای زندگیت برنامهریزی نکن که اگر یک بخشش لنگید، ناامید بشی و به زمین و زمان فحش بدی. رو هوا، آینده رو برای خودت ترسیم نکن. ول کن بابا، رها کن بابا، اصلا شل کن بابا! جونِ لقِ زندگی، هرچی شد، شد.

بکش بیرون از این خیالات، چرا سطح خواستههات رو انقدر بزرگ میکنی؟ مگه میخوای برنامه گشادِ اقدام مشترک (برگام) بچینی؟

بابا طرف مسئول بلندپایه یه کشور تو مریخه، هنوز که هنوزه ریشش به ماسکش پنالتی میزنه، بعد از چند سال مسئولیت داشتن خودشم هنوز نمیدونه برنامهاش چیه و اصلا چی شده که احساس مسئولیت کرده تا به میدون بیاد و تو همون میدون خشکخشک دهن مارو سرویس کنه!

بعد تو واسه ده سال اینده زندگیت برنامه ریختی؟! برو بابا دلت خوشه! همینکه نفسی میاد و میره و زیر بار این گرونیا هنوز گشادیِ کالیبر زندگیمون تونل توحید نشده، باید خدارو شاکر بود! حال ندارم تهش رو جمع کنم، خدافظ.