زلف و رخسارِ تو ره بر دلِ بیتاب زنند
رهزنان قافله را در شبِ مهتاب زنند

شکوه ای نیست زِ طوفان حوادث ما را
دل به دریازدگان خنده به سیلاب زنند!

[رهی معیری]
ویرایش توسط Roksana (1398/9/11 , 16:00) [1]