آنکه از من به تو
صد گونه سخن میگوید
بخدا عیب تو را نیز
به من می گوید...!

از نمک نشناس ها آزار دیدن سخت نیست
درد دارد ؛ خوردن زخم از نمک پرورده ای...!!!

خود خزانیم و دَم از شوقِ بهاران میزنیم...!

گفتند درست میشود این چرخ روزگار
چرخید بر مَدار دوستی برایشان
ما مانده ایم و درد و غم چرخ لَنگِمان
انگار مرگ ماست روانیِ چرخِشان

شرحِ غَمِ ؛ دل سوختگان کارِ سُخَن نیست...!

از نَخلِ بِرِهنِه سایِبانی نَطَلَب
از مردم این زمانه یاری نطلب
عِزَت به قناعت است ؛ خواری به طَمَع
با عزت خود بساز و خواری نطلب...!!!

هر کس به سَهم خود از دنیا چیزی بر میدارد
من از دنیا دست برداشتم!!!

من آن نیَم که حلال از حرام نشناسم
شراب با تو را حلال میدانم و آب بی تو را حرام...!

اِی دل تو خریداری نداری
افسون شدی و یاری نداری
نفرین به تو ای دِل ؛ دِلِ غافل
تو که کعبهی بازاری نداری
تو که از عاشقی خیری ندیدی
یه عمری در پِیِ عشقی ندیدی
یه روز خوش ندیدی
به حرفم رسیدی
به عشقت نرسیدی...!!!

در همسایگیِ مرد ثروتمند فقط سِلاح و پول است
و از عشق خبری نیست...!!!

وَعدِه هایِ سَرخَرمَن ؛ همه اَرزانیِ شِیخ
با تو هر لحظه دلم مِیلِ جَهَنَم دارد...!

در این عُمری که میدانی
فقط چَندی تو مِهمانی
به جان و دل تو عاشق باش
رفیقان را مراقب باش
مراقب باش تو به آنی
دل موری مَرَنجانی
که در آخر تو میمانی
و مُشتی خاک که از آنی...!!!

به وقَتِ تَنگدَستی آشِنا بیگانِه میگردَد...!!!

از زِندِگانیَم گِلِه دارد جوانیَم
شرمندهی جوانی از این زِندِگانیَم...!

یکی زندگیاش را میکرد
یکی پُشت این همه سکوت ؛ زندگیاش را کام به کام دود میکرد...!!!

آسوده دلان را غم شوریده سَران نیست
این طایفه را غصه و رنج دیگران نیست
ای هَمسَفَران یاری اگر هست بِبَندید
این مِلک اِقامتگاه ما رَهگُذَران نیست...!!!

بر ما گذشت نیک و بد ؛ اما تو ؛ روزگار؟!
فکری به حال خویش کن...
این روزگار نیست...!!!

تَنها یک تَنها میفَهمَد که تَنهایی ،
تَنها دَردِ یک تَنها نیست...!!!

مَردانِ با غِیرَت چَشمانی پاک دارند...!

چه زیبا گفت کوروش بزرگ:
محبوب همه باش ؛ معشوق یکی!
مِهرَت را به همه هدیه کن؛
عشقت را به یکی!
با هر رفتنی اشک نریز و
با هر آمدنی لبخند نزن...!!!