تنها چیزی که باقی میماند انسانیت است

به اونی که عاشقتون شده رحم کنید
اون نمیفهمه داره چه بلایی سر خودش میاره -_-

فعلا مخم هنگه

حيف كه چرخ این دنیا روى مدار برآورده شدن آرزو ها نمى چرخه ..

•
یاد بگیریم «این نیز بگذرد» کشک است. فقط خرداد مرداد میشود و بهار به زمستان میرسد و سالها عدد می اندازند اما زخمها و دردها همانی که بودند، میمانند: عمق پیدا میکنند، کهنه و تکثیر میشوند و به نام خداوند بخشنده ی رنج آفرین.

ویرایش شد تریاق (1403/5/23 , 22:22) [1]

ولی من هنوزم غصهی مرگ چندلر رو میخورم . مخصوصا امروز که یادم میاد تو خواب دیشبم چندلر همه دوستاش رو دور هم جمع کرده بود و همه رو میخندوند...

#friends

به دیوار خانه میمانم
هستم اما وجودم حس نمیشود.

«می خواستم خانه ام باشی ، و نمی دانستم چقدر سرگردانی.»

من میگم “مهم نیست” و شب ها نمیتونم بخوابم، وقت و بی وقت گریه میکنم، سر درد میگیرم، بی اشتها میشم، معده درد میگیرم، عصبی و غمگین میشم، پر از انرژی منفی میشم، تو مغزم هی مرورش میکنم، کم حرف میشم، زودرنج میشم، به همه میپرم، از شدت overthink دهنم سرویس میشه، انقدر قهوه میخورم که دست و پام سِر میشه، حوصلهی حرف زدن با هیچکس رو ندارم.

بیداری با سوگ، بدترین نوع بیداریه. از خواب بیدار میشی و توی هزارم ثانیه زندگیت تا همین دیشب، لود میشه و یادت میاد:
اون مُرده.
اون رفته.
اون خیانت کرده.
اون مریض شده.
اون ازدواج کرده.
اون... اون... اون...

سالها مثل درختی که دم نجاریست...
وقت روشن شدن اره وجودم لرزید.
ناهماهنگی تقدیر نشان داد به من.
به تقاضای خود اصرار نباید ورزید.
#کاظم بهمنی

حالم از گوشیم بهم میخوره در عین حال دستمه :/

تو احساس بدی نسبت به خودت داری
چون کسی که میخوای یه روزی بهش تبدیل شی
داره نگاهت میکنه
و کارایی که داری انجام میدی رو دوست نداره

شده تو مغزتون جیغ بکشین
تموم ظرفارو بشکونین
میز هارو برگردونین
همه چیزو بهم بریزین و برین؟
در حالی که آروم نشستین و پلک هم نمیزنید..

آخرین حیرت زمانیست که دیگر پی میبری چیزی تو را به حیرت وا نمیدارد.

شما رو نمیدونم ولی من تقریبا هر کسی رو که
قضاوت کردم، یکروز در شرایط مشابهش قرار گرفتم
و رفتاری حدودا شبیه برخورد همون فرد رو داشتم

یه سری مسئولیتهای زندگی آدمو بزرگ میکنه، یه سریشونم آدمو پیر !

دیدی یه سری وقتا با خودت میگی
چرا باید بعضی بلاها فقط سر تو بیان؟
و داری تقاص چیو پس میدی؟
بابک کریمی تو یه دیالوگ خیلی خوب بیانش کرده :
من بیل دزدی پای این درختا نزدم
که میوه ی لک دار پَسم بدن ...

-_-

سهم ما زین جهان ؟
یک جان بود
همان جان که یکبار دادند
و صدهزاربار ربودند ...

ویرایش شد تریاق (1403/6/22 , 15:34) [1]

هروقت به قدر كافى رنج بكشی متقاعد میشی كه خودخواهى عيب نيست، نتيجهى گذشتهاى بيهودهست.

#بخشش از منظر سَبیدو