یهجا باید بدجور تو ذوقت بخوره تا بزرگ شی

خسته از همه چیزهایی که
در بیرون به پایان رسید،
اما در درونِ من ادامه یافت...

ولی من هیچوقت نتونستم؛
به اجبار برای دیگران اهمیت قائل بشم.
هر حرفی که زدم؛
هر احترامی که گذاشتم؛ هر کمکی که کردم؛
همهش از تهِ قلبم بوده.
همینقدر بدونِ نقاب؛ عمیق و واقعی...
.

حسش نیس برم

عمر گران میگذرد خواهی نخواهی....

خدا رو بابت دلهایی ک التیام یافتند شکر

این متن رو خیلی قبول دارم، میگه:

"کسی که دلت را شکست
روزی همان جا خواهد شکست
نه وقتی که غم دارد
وقتی که خوشحال است
وقتی که فکر می کند همه چیز روبراه است"


🌵

سرده

قبول دارم

آدمها رو همونطور که هستن بپذیر ولی بذارشون تو جایگاهی از زندگیت که بهش تعلق دارن.

چقد باحال

از قلبم گذشتم و با مغزم زندگی بهتری دارم.

جمله ی زیباییست اولین باره میشنوم

آدمی که شنیده نشه بلندتر حرف میزنه، آدمی که درک نشه دیگه حرف نمیزنه.

بله متاسفانه بعضیا درک نمیکنن

آدمهای دورش کمتر و کمتر میشدن اما براش مهم نبود، معتقد بود اگه خودش رو داشته باشه عملا کم و کسری نداره و باز هم میشه زندگی کرد، بی احساس یا بیرحم نبود،فقط رو آدمها حساب نمیکرد، ته داستان رو خوب میدونست، دیگه امیدش فقط به خودش بود.