هِلوووو....

چ خوبههمه چی :/

اسكار آرامش بخشترين جمله بعد از شنيدن دوستت دارم از عشقت ميرسه به:
چقد لاغر شدى

آدم با کسی بحث میکنه که یارو ذره ای ارزش بحث کردنو داشته باشه وگرنه توی گاو که هرچی بگی همونه اصن

قبلِ اینکه بری ببین برا چی میری
به چی قراره برسی که پاش همه چی میدی

ادما مثل نقاشی میمونن
ساده ها رو خیلی راحت میشه رنگ کرد!

کاش تنها ناراحتیه زندگیمون وقتی بود که کتابامونو که جلد میکردیم و تموم میشد میدیدم مو رفته زیرش

من مبارزه بلد بودم؛ تو ارزش جنگیدن نداشتی....

هميشه اون بيشعوري باشيد كه همه مواظبن يه وقت براش سوء تفاهم نشه! نه اون مهربوني كه هركسي به خودش اجازه ميده دلشو بشكونه

سوالی که سالهاست ذهن مرا مشغول کرده
این پسرایی که همش میگن دختر خنگ جذابه
چرا نمیرن از تیمارستان زن بگیرن ؟!

همه چی رو نبايد فهميد، ندونستن آرامش داره

حرف دلتو بلاک کن
حرف مغزتو سنجاق کن!

کاش یکی بود به قول عباس معروفی بهش میگفتم: لازم نيست مرا دوست داشته باشی
من تو را به اندازهی هر دومان دوست دارم.

گاهی وقتا یه استکان کوچیک چای کلی طول میکشه تا تموم بشه و زیاد بنظر میاد، گاهیم یه لیوان چای خیلی سریع تموم میشه و کم بنظر میاد، بستگی داره در چه حالی باشی و با کی باشی

کنار تو هر لحظه گویم به خویش
که خوشبختی بیکران با من است



?فریدون مشیری

برای اینکه در زندگی راحت باشم انعطافم کم است. نمیتوانم بلاهتها و کارهای بیرویه دیگران را زود فراموش کنم. همچنین تعرض دیگران به خودم را. احساساتم به این آسانیها آرام نمیشود. شاید اخلاق و رفتارم خوشایند نباشد. وقتی نظرم برمیگردد، تا آخر برمیگردد.



?جین آستین
? غرور و تعصب

آنچه درون مرا میکاود و میخورد، هنوز هم گفته نشده.
اگر من میتوانستم آنچه را که درون مرا میسوزاند بیان کنم، آنوقت شاعر میشدم، نویسنده، نقاش و هنرمند بودم و حال نیستم.


?چشم هایش
?بزرگ علوی

اگه از شما انتقاد نشه، یعنی کارتون رو درست انجام نمیدید.

يك سري از آدم ها را حاضري همه جوره كنار خودت داشته باشي؛
به عنوان هر چيزي كه ميشود و امكان دارد...
عشق، دوست، رفيق!
مهم بودنشان است، اينكه مطمئن باشيم كه هستند، چه دور چه نزديك،
حتي اگر غريبه ترين آشنا شوند!
حتي اگر ديدنشان سالي يك بار آن هم در كافه با دوستانِ مشترك باشد...
باز هم به همين قانع هستيم؛

ما براي داشتن و بودنِ يك سري از آدم ها در زندگيِ مان از خودمان و احساسِ مان گذشته ايم.

حال ما خوب است، خوب؛ شبیهِ تمامِ بغضهایی که هنگام واکسن زدن به بازوی نحیفِ بچگیهایمان قورت دادیم و سری که چرخاندیم و مشتی که محکم گرفتیم و چشمی که بستیم که مثلا یعنی؛ نمیترسیم!
شبیهِ زخمِ عمیقِ زانویمان که زیر شلوار خونین و خاکیمان پنهان کردیم و لنگلنگان و با تمامِ درد، لبخند گشادی زدیم و دنبالِ گوشهی خلوتی برای جیغکشیدن گشتیم.
ما خوبیم،
همین که بد نیستیم؛ خوبیم
همین که میخندیم، راه میرویم و ادامه میدهیم
یعنی خوبیم،
خیلی خوب!

?نرگس صرافیان طوفان