خاموش؛ به رساترین شیون ِ آدمی ، تو از یادم نمیروی ..

خاموش؛ به رساترین شیون ِ آدمی ، تو از یادم نمیروی .

نذار آدما حال قشنگتو هم بزنن

به فردا برسیم نه به غم

بخند، دنیا اومدیم واسه هم

نذار آدما حال قشنگتو هم بزنن

به فردا برسیم نه به غم

بخند، دنیا اومدیم واسه هم

بخند، دنیا اومدیم واسه هم.

سایهی ِ او گشتم و او ، برد به خورشید مَرا .

استکانم شد کمر باریک و چایَم ، تلخ ماند .

یاسمَنبویترین ، قسمت ِ احساس مَنی .

«داشتَم از این شهر میرفتم، صدایَم کردی؛ جا ماندَم.»

فلج دَف مىزند ، كَر مىنوازد ، كور مىرَقصد

که کبک ِ سبز در کهسارها ، مَستانه میخندَد .

چنگی حَزین ُ جامی ، بِنواز یا بگردان .

به وصل ِ خود دوایی کن ، دِل دیوانهی ِ ما را .

اِی ناوَک ِ غم ، کشتی رَهی را آخَر .

گل و ارغَوان شد به پالیز ، خُشک .

وَقتی که نگاهَش میکردَم ،
اِنگار یک گله آهوی ِ آزاد در دَشتی سَبز ،
در دِلم میدویدَند .