دیوانه
خواهد
کرد
ما
را
دردِ
این
دوران

آه
روح قطرهقطرهی باران!
چگونه بُمبها از تو
تنها،
باریدنت را آموختند...؟

ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺖ مى ﺗﺮﺳﻢ
ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﻴﺖ
ﺍﺯ ﺗﺒﺎهى ﺧﻮﺩﻡ
ﻫﻤﻪﺍﺵ مى ﺗﺮﺳﻢ
ﺍﻳﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪﻫﺎ
ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺕ ﭘﺎﻙ ﺷﻮﺩ ...

🌙

آیا این عجیب نیست
وقتی دلمان هوای رسیدن کند،
راهها طولانی میشوند؟

دارم رفته رفته تبدیل به آدمی میشوم که به فکر کردن فکر میکند. حالا فکر کردن برای من عادت شده. هدف شده. همهاش دلم میخواهد بنشینم و فکر کنم. مهم نیست که دستهام به چه کاری مشغولند...

ویرایش شد مآه (1403/7/15 , 05:53) [1]

آیا اصلا هنوز قادر به خندیدن هستی؟ میترسم که خندیدن را در میان این مردمان تلخ کاملا فراموش کنی.

اگر فردا
مرگ من فرا رسید و همدیگر را ندیدیم
این را بدان، من تو را بسیار آرزو کردم ...

کاش ناشناخته می ماندند آدم هایی که فکر می کردیم بهترین اند
آن هایی که رویِ معرفتشان حساب کرده بودیم.
کاش سر از کارشان در نمی آوردیم، آن رویِ سکه شان را نمی دیدیم، نقابشان را کنار نمی زدیم.
کاش تصوراتمان را، اعتمادمان را، آرامشمان را خراب نمی کردیم...

دیدن خوابِ آدمی که دلتنگشی
از دردناک ترین اتفاقاتی هست که میتونه بیوفته.♡

آدمها
همه ماهند
نیمه تاریکشان را
به دیگران نشان نمیدهند
آدمها ماهند ...

ازخواب خستهام
به چیزی بیشتر از خواب نیاز دارم
چیزی شبیه بیهوشی،
برای زمان طولانی
شاید هم از بیداری خستهام
از این که بخوابم
و تهش بیداری باشد
کاش میشد سه سال یا شش سال
یا نُه سال خوابید
و بعد بیدار شد
نشد هم، نشد .

گفتم: سلام
آمدهام تا دوباره بنویسمت
و هیزم کلمه ریختم آنجا
گفتم: میخواهم بدانم نون نامت
چگونه بر تنور حس امروزم میچسبد
و امروز، نبضم
چه انفجاری خواهد داشت
وقتی بگویم دوستت دارم  ...

او امن بود و دنج. اگر آدم نبود و مکان بود،
احتمالا پناهگاهی میشد روی کوهها،
یا گرمخانهای برای بیخانمانها،
شاید هم کتابخانهای برای از واقعیت فرار کردهها.

از روزگار هجر به جان آمدم بیا
جان را کنم فدات گر آیی شبی برم

با وصل دوست دوزخ ماهست چون بهشت
با هجر دوست جنّت مأوا کجا برم

و چه اندوه
غلیظی
جهانی
که در آن
عشق فریب
است...

میگن اونایی که خیلی اهل بگو بخندن
نه که درد ندارن فقط بلدن چجوری قایمش کنن
اگه یه روزی همون آدم کمتر خندید
یعنی ...
خیلی هواشو داشته باش

تا بداند که شب ما به چه سان میگذرد
غم عشقش دِه و عشقش دِه و بسیارش دِه

خاموش؛ به رساترین شیون ِ آدمی ، تو از یادم نمیروی

خاموش؛ به رساترین شیون ِ آدمی ، تو از یادم نمیروی .