MaHaK, خخ
ها خو درستش کردم

یارم چوقدح بدست گیرد
بازار بتان شکست گیرد

در آسمان نه عجب گربه گفته حافظ

سرود زهره به رقص اورد مسیحارا

از ياد تو بر نداشتم دست هنوز
دل هست به ياد نرگست مست هنوز

زهر است عطای خلق هرچند که دوا باشد
حاجت زکه می خواهی جایی که خدا باشد

در جواني حاصل عمرم به ناداني گذشت
انچه باقي بود آن هم در پشيماني گذشت

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

دايم دل خود ز معصيت شاد كني
چون غم رسدت خداي را ياد كني

یک قطره چشیدیدم زمینای محبت

گشتیم فنا زدریای محبت

تو تنهاییاتو بزار رو دوش من
صدای تو لالایی میشه تو گوش من

نشاط جوانی زپیران مجو

که آب روان باز ناید به جو ی

یک ذره وفا را به دو عالم نفروشیم
هر چند در این عهد خریدار ندارد

دعا کن به شب چون گدایان بسوز

اگر میکنی ادشاهی به روز

زلیخا مرد از این حسرت که یوسف گشته زندانی
چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

یک قطره که با موج کسی پا نشدم
گم بودمو هیچ وقت پیدا نشدم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

ماه درخشنده چو پنهان شود

شپره بازیگر میدان شود

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز
هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

در اين دنيا كسي بي غم نباشد
اگر باشد بني آدم نباشد