مَرگ خاموش هَمون ''اِحساسات'' خودِمونه..،
حَواسِت به خودِت باشه

بعضی از حرفاتون، بعدأ اکو میشه؛ هی تکرار میشه و تکرار و تکرار..!


.

آدم توی اعصاب خوردی هاش
در اتاقو میکوبه بهم،
چارتا داد هم میزنه و گوله میشه حد فاصل دیوار و تخت و کمد،
ولی بازم گوشش به دره که یکی بیاد در بزنه ببینه چی شده!؟
میخوام بگم آدم همیشه نیاز داره یکی نگاهش کنه از بیرون، وگرنه که درو محکم نمیبست
می بست؟

اونی که بخواد بره با چهل تا گره طناب هم میره. برای موندن یه تار مو هم کافیه!

.

به عکس دونفرهشون نگاه میکرد و با یه غم عمیقی میگفت: امان از اون نگاهات که دیگه ندارمشون

⸤ منم آن رسوای دیوانه که همرنگ جماعت ها نخواهد شد!D:??? ⸣

میشه : بیای بشینی کنارم با هم پفیلا بخوریم و بهم بگی که دوستم داری، که قرار نیست دیگه تنها بمونم؟

گفتم ببین بودنِت
بدجور به مزآج ما خوش اومده ،
نکنه یه وقت فکرِ رفتن به سرت بزنه
تنهآمون بزآری ..
نکنه بهآرِمونو
به زمستونِ سرد بیروح تَبدیل کنی
نکنه بری دلتنگشیم
به جآی پنآه بردن به بغلِت و رفع دلتنگی
دخیل ببندیم به سیگآر ،
اصلا به قولِ هنرجو:
"دردت به جآنم
چه کردی با این دل؟

نمیتوانستم میل به کنار انسانها بودنم را خاموش کنم. اما زخمهایی که بر من زده شد وادارم کردند.

ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ
"ﺩﻭﺳﺘﺸﺎﻥ" ﺩﺍﺭﻡ
"ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ" ﻣﯿﮑﻨﺪ...
ﮔﺎﻫﯽ "ﺩﻟﻢ" ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ ، ﮔﻮﺷﻪ " ﻟﺒﺸﺎﻥ " ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻡ
ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ " ﺧﻨﺪﻩ " ﯾﺎﺩﺷﺎﻥ ﺑﯿﺎﯾﺪ ...
ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯ " ﺩﺳﺘﻢ " ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ،
ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻭﺭﻡ ﺑﻪ " ﺩﻧﯿﺎ " ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ،
ﻋﺠﯿﺐ " ﺗﻠﺦ " ﺍﺳﺖ .

به قول فرانسویا«Tememanques»:
من دلم برات تنگ نشده، من تورو گم کردم!
تو روزهام، تو شبام لا به لای فکرای هر روزم، وسطِ شب، وسط ناراحتیام، بین خوشحالیام، تو لحظه لحظه ی زندگیممن تورو گم کردم

گاهی خیال میکنم از من بریدهای
بهتر ز من برای دلت برگزیدهای
از خود سوال میکنم آیا چه کردهام؟
در فکر میروم که تو از من چه دیدهای؟
از من عبور میکنی و دم بر نمیزنی
تنها خوش است دلم که شاید ندیدهای
یک روز میرسد که در آغوش گیرمت
هرگز بعید نیست خدا را چه دیدهای؟

هرروز که میگذره بیشتر میفهمم که چقدر برای کسایی که برام مهمن، مهم نیستم...!
و حالا به جهنم

میدونی؛ خیلی وقته نمیدونم چه مرگم شده..!
خوندن متنای انگیزشی، حوصلم رو سر میبره...
یه فیلم رو نمیتونم کامل ببینم و نصفه و نیمه رهاش میکنم...
خیلی وقته میخوام ورزش رو شروع کنم، اما حس و حالش رو ندارم...
حوصله صحبت کردن با رفیقامم ندارم...
سروصدای بچه های تو خیابون اعصابم رو خورد میکنه...
شب ها خوابم نمیبره و روزها تا لنگ ظهر خوابم...
بهم میگن کتاب بخون، اما با خودم میگم کی حالش رو داره...
کلا دلم میخواد فقط یه گوشه بیفتم و بخوابم. فقط میدونم که خیلی خستهام، خسته تر از جسمم، روحمه...
ختم کلام..!
من یه جوون تو بهترین روزای زندگیمم...
که داره تو بدترین روزای زندگیش، زندگی میکنه...
امیدوارم پیر شدن آرومی داشته باشم...

سقوط در اعماقِ عمیق ترین غم ها..!?

خستهام؛ خستگیِ ناشی از خستگی..!?

انگار غم تو کل وجودم تَه نشین شده

برگشت بهم گفت:"اونقدر حرف نگفته دارم که دهن وا کنم کلمه ها باهم میپرن بیرون، اصن نمیفهمی چی میخوام بگم، اونقدر حرف نگفته دارم ک نمیدونم باید از کجا شروع کنم، این حرفای نگفته لعنتی دارن خرخرمو میجوئن، این حرفای لعنتی دارن روح منو میبلعن.

هیوا, روحشون شاد ♥

مکان ارامش مهسا خراب کنیم