.....

بزرگترین هدیه یک روز زندگی یک روز اعتماد خدا
من حس میکنم خدا خیلی بما اعتماد داشته افریده ما رو دراین برهه زمان بزرگترین ناراحتیم اینکه تصویری ک برامون ساخته باشه با تصویری ک خودمون ایجاد کرده باشیم متفاوت باشه بنظرم این بدترین مجازاته خود جهنمع

من حشرات حیوانات نباتات همچی مبینم باخودم میگم خدا میتونست مارو تو موجودیت هرموحودی درست کنه غیر ادم ولی دلیلش چیه انسانیم بارها تو خلوتم از خودم میپرسم یک جواب دارم شاید ب توانایی ماایمان داشته و این ما بودیم خراب کردیم خراب

دلم میخواد خدا رو در اغوش بگیرم و بهش بگم قلبم از نو بساز این قلب نباید توش نفرت باشه فقط باید نور باشه اونم نور محبت تو

در این جهان چه اهمیتی داره ادم فرشته باشه یا شیطان چه فرقی میکنه تو افکار انسانی چی باشیم وقتیکه قراره یروز بریم و پنجاه سال دیگه کسی حتی قبرمون یادش نیاد یک مشت خاک بشیم چه فرقی داره امروز بریم یا فردا پس خودمون باشیم

در هرانسانی حیوانی نهفته است باید دید کدامش غذا میدهیم تا قوی تر بشع

همیشه در انتظار اینده رورها بهتریم در حالی که غافلیم امروزمان همان اینده ای بود که منتظرش بودیم

باخودم فکر میکنم اگه خدا منو نمی افرید من هیچ بودم خاک بودم اصلا وجودی نداشتم میگم چی تو من دید من افرید میتونست ادم درست نکنه یک درخت درست کنه یااب یا حشره هرچیزی جز ادم و میتونست من اقا درست کنه نه دختر چی باعث شد منو دختر درست کنه میتونست منو اول تاریخ درست کنه یا عصر قاجار یا قرون وسطا یا میتونست منو جا خاورمیانه توی جنوب شرق اسیا بنداره یا درست تو امریکا این نقطه ای که الان من هستم یک پیغام تو این برهه زمان دنیا اومدم یعنی خدا چیزی در من دیده و در همه ادمایی که الان زنده ان حتی ممکن بود دیشب که خواب بودم صبح نبینم چی باعث شد بازم فرصت داد

من یادمه درست جلو چشام یک موتور تصادف کرد در دم جان داد چه چیزی میتونه ثابت کن امروز قرعه بنام ما نیفته ولی تو فکرم یک جیزی زمزمه میکنه تو امروز هستی چون خدا میخواد حتما هنوزم بهم امیدداره و خوشحال میشم وقتی بهم امیدداره

حس میکنم باید امروزم خیلی فرق کنه اگه قرار باشه مثل دیروزم باشم یعنی من مرده هستم و هدیه یک روز خدا ندیدم من فکر میکنم باید حس کنم نفس بکشم زندگی رو

دوسدارم بنویس بخوانم برای یک روز برقصم تمام قصه هایم را بیخیال ادما دوسدارم خودم مرکز دنیایم باشم بدون فکر به هیچ چیز دلم میخواد برایک روز خودم در اِغوش بگیرم و ارزو کنم ...

ستاره ها تو سقف اسمون توی شب زیبایی خاص داره ماه اون وسط خودنمایی میکنه اگه شب نمیشد هیچوقت ستاره ها کسی نمیدید زیبایی ماه کسی نمیدید گاهی لازم یجاها تو زندگیمون شب بشه تا ستارها که داشتیم ماهمون رخ نمایی کته اره باید گاهی شب بشه ظلمت بشه

گاهی تعجب میکنم از رسومات مختلف تو همچی از قواعد قوانین اینجور باشی اونجور نباشی اخه چرا گاهی حس میکنم باید رو همشون خط قرمز بکشم بگم نه شاید باید من سنگین باشم اما نه دلم میخواد بلند بخندم حتی تو خیابون یا دلم میخواد رو اون سقف جدول راه برم یا دلم میخاد یک اهنگ قشنگ بزارم خیالش کنم براخودم برم

جهان اشتباهی مرز بندی کردن جدامون کردن من نمیدونم چه فرقی بینمون بود اصلا ملیتمون چیه اگه بحث ملیت یک کشور چرا همش ادما بدا از بین خودمون چرا اون بچه کوچولو که سرش تو سطل اشغال کسی جمعش نمیکنه چرا اون دختر کوچولو که تن فروشی میکنه یا خیلی چیزا دیگه چرا همچی شهوت هوسه چرا کسی به کسی رحم نمیکنه چرا برادر به بردار رحمی نمیکنه همه دنبال این هست زودتر برسن به قله ارزوشون حالا مهم نیست چتد نفر له میشن ....

کاشک میشد کل مذاهب و دین ها جمع کرد مگه همشون نیومدن بگن خدا هست خب چرا خدا همه متفاوت تصویر همه متفاوت خیلیاشون خداشون دربان داره یک عالمه ادم داره اول باید به اون ادما برسی تا بخدا برسی خیلیاشون باید بری معبد کلیسا مسجد اصلا اونجا باید بری خدا ببینی تازه خیلیا دیگشون اول باید بری مزار یک ادم اون ابرو داری کنه تا بلکه خدا ببینت فکر کنم خدایی ک از رگ گردن میگفتن نزدیکتره باید واستی تو نوبت برام خیلی عجیبه چقد خدا داریم ولی خدا اصلی گم شده

زمانیکه قدم میزنم تو بامنی در هیاهوی قلبم در سکوت جاده توی خیال منی

شاید باورت نشه اما هنوزم من تو قلبم تو میپرستم هنوزم توی تمام سکوتم طوفانم تویی

همه میگفتن عشق فراموش میشه بااومدن یکی یادت میشه اما خواستم بگم سالها بعد تو ادما متفاوتی اومدن قلبم گمان کردم ربودن قلبمو شکستن اما جاابیش اینک همه بهانه بودن تا تو یادم بشه ولی عجیب اینه ک هنوزم تو یادم هنوزم قلبم درده هنوزم دلم تنگه بعد سالها..بعد فصل ها بعد تموم عشق ها .. هنوزم یادتو تو فکرمه

ادما میتونن روابط زیادی تجربه کنن تا یک رابطه فراموش کنن اما بیخبرن ک اگ چیزی عشق باشه هیچ وقت فراموش نمیشه

داستان منو تو درست مثل نقاشی نیمه تمامی بود که نقاش پیشمان شد رها کرد وگرنه میدونم دستای من ب دستای تو میومد