او كه در من بود
ديگر نيست،
نيست.

غمگینترین مصرع؟
«بعد از تو هیچ در دلِ سعدی گذر نکرد.»

از این سرای زشت
پناه میبرم به شعر
پناه میبرم به عشق

عاشق که شدی
نمی دانی
به وقت دیدنش
از دلتنگیت بگویی
یا از دوست داشتنش..

هر وقت دیدی یکی خیلی قشنگ مینویسه و نصیحت میکنه بدون خیلی قشنگم درد و زجر کشیده.

دیگران را هم
غم هست به دل ,
غم من لیک ,
غمی غمناک است.

خدایا شکرت من ب شدت قوی ام

شدی قلبُ تنُ روحم شدی بالُ پرُ جونم
شدی همه یع منظورم

فراقت بی رحمی است
اما این رنج کشیدن بخاطر تو می ارزد
به تمام خوشی های جهان

رفتن هم حرف عجیبی است
شبیه اشتباه آمدن
گفت بر می گردم
و رفت
و همه پل های پشت سرش را ویران کرد
همه می دانستند دیگر باز نمی گردد
اما بازگشت
بی هیچ پلی در راه
او مسیر مخفی یادها را می دانســت

من صبح ها
برای نوشتن زاده می شوم
شب ها
برای مرور مخفیِ اسم تو

نشست تو ماشین
دستاش می لرزید
بخاری رو روشن کردم،
گفت: ابراهیم ماشینت بوی دریا میده!
گفتم: ماهی خریده بودم.
گفت: ماهی مرده که بوی دریا نمیده!
گفتم: هر چیزی موقع مرگ، بوی اون جایی رو میده که دلتنگشه
گفت: من بمیرم بوی تورو میدم...

جـهان پـر هیـٰاهـوی
مـرا
همیـن خیالـ تو
بـس اسـت

آرزو دارم بفهمی درد را / تلخی برخورد های سرد را.

به شانه ام زدی
که تنهایی ام را تکانده باشی

به چه دل خوش کرده ای؟!
تکاندن برف
از شانه های آدم برفی؟

ما كاشفان ِ كوچه هاي بن بستيم
حرف هاي ِ خسته اي داريم
اين بار ، پيامبري بفرست
كه تنها گوش كند...

لب هات
بمبارانِ شیمیایی بود
و سال ها بعد
علائمش در من پیدا شد

باد روسری ات را برداشت
باد روسری ات را با خود برد
باور نداشتم!
آن شب، خدا هم می خواست موهای تو را ببیند.

می خواستم بمانم
رفتم
می خواستم بروم
ماندم
نه رفتن مهم بود و نه ماندن
مهم
من بودم
که نبودم...

موهایت را بباف...بگذار دوباره جهان ارام گیرد