کجــاها را به دنبالت بگـــــــردم شهر خالی را...!؟

دلم انگـــــار باور کــــــرده آن عشق خیالـــــی را

نسیمی نیست... ابری نیست... یعنی:نیستی در شهر

تـــــو در شــــــهری اگــر باران بگیرد این حوالــــــــــی را

مرا در حسرت نارنجــــزارانت رهــــــا کـــــردی

چراغان کن شبِ این عصــــــرهای پرتقالی را

دلِ تنگِ مــــــــرا با دکــــمه ی پیـــــراهنت واکن

رها کن از غم سنــــجاق، موهـــــای شلالی را

اناری از لبِ دیوار باغت ســــــرخ می خنــدد

بگیر از من بگیر این دستـــــهای لاابـــالی را

شبی دست از سرم بردار و سر بر شانه ام بگذار

بکش بر سینه این دیوانــه ی حــالی به حــالی را

نسیمی هست... ابری هست... اما نیستی در شهر

دلــــــم بیهوده مـــــی گردد خیابان های خالـــی را...

اصغر معاذی

به خودم تقدیم
"عجب حلوای قندییی تو عشقم "
-_-

خبری نیست نه قبلی نه فعل

ای نامه که میروی به سویش
از جانب من ببوس رویش

ی شعر در مورد دماغ بود
قبلن گفتم الان یادم نیست

یکی درمورد موش و خرگوش میگه
یکی دماغ
گمشین با شعراتون

ها خو زهرا بیا فازی دلش شعر عاشقونه میخواد خخ

الاهی تنت همیشه سلامت باد
وجودت بدور از غم و ناراحتی باد

ای الاهه ی ناااز
با دل من بساااز

یه توپ دارم قلقلیه سرخ و سفید و ابیه

دلا یاران سه قسمند ار بدانی
نانی اندو زبانی اند و جانی

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور?

گر فراق بنده از بد بندگی ست
چون تو با بد بد کنی پس فرق چیست

یوسف گلگشته بازآید کنعان غم مخور
کلبه احزان روزی شود گلستان غم مخور

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

به بوی نافهای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد میدارد که بربندید محملها

در نومیدی بسی امید است
پایان شب سیه سپید است

ما به یَغما رفتهی نجوای لبخندِ توییم.

ومن باتو به اوج نور می رسم توآرامش دهندهی روح و جان منی توپر از نور و شوق و انرژی هستی ??❀