اِستِر میپرسد: چرا مردم غمگينند؟
پيرمرد جواب میدهد: "ساده است. مردم اسيرِ سرگذشتِ شخصيشاناند. همه اعتقاد دارند هدفِ اين زندگی، پيروی از يک برنامه است. كسی از خودش نمیپرسد كه آيا اين برنامهی خودِ اوست يا شخصِ ديگری آن را برايش ريخته.
تجربه كسب میكنند، خاطره میاندوزند، مال جمع میكنند و نظراتِ ديگران را بر دوش میكشند، كه سنگينتر از حدِ توانِ آنهاست. بنابراين روياهای خودشان را از ياد میبرند."


? زهیر
? پائولو کوئیلو