هرگز آدمی را ندیدهام که حالش با خودش، رابطهاش، زندگی و جهان شخصیاش خوب باشد و به دیگران بدی کند.
آنها که مدام در کار آزارِ دیگراناند، حالشان با خود و زندگی شخصیشان بد است.
باید حالت بد باشد که بتوانی بدی کنی.
واگرنه آدمی که حال خودش خوب است اصلا چه کند اگر حال خوب نپراکند؟