تاپیک: کلبه ی تنهایی های آگرین
| آگرین [#] (1399/6/23 , 09:43) |
وقتی تو نیستی,
هوای دلِ آسمان تار می شود.
وقتی تو نیستی,
آن شرحِ بی نهایتِ غم, در پژواکِ آوای مرغِ شب, تلخ, بارانی, بی صدا, بیدار می شود.
وقتی تو نیستی,
بهار دلگیر, تابستان تاریک, پاییز همیشه نزدیک است.
وقتی تو نیستی,
آه!
وقتی تو نیستی! …
قیصر چه خوش می گفت:
-وقتی تو نیستی, نه هست های ما چنان که بایدند, نه بایدها.-
وقتی تو نیستی,
تمامِ عمر در سیاهیِ بی انتهای درد پیش می رود.
در امتدادِ تب.
تا انتهای خواب. تا ماورای شب.
وقتی تو نیستی,
روزهای مبادا چه بسیارند!
چه سردند. چه تارند!
وقتی تو نیستی,
دردها, ای کاش ها, دلتنگی ها, همه بیدارند.
همه بیدارند!
وقتی تو نیستی,
هر روز, هر شام,
هر نفس, هر گام,
وقتی تو نیستی,
تمامِ عمر, روزِ مباداست.
-از شب نوشت های خودم.-
هوای دلِ آسمان تار می شود.
وقتی تو نیستی,
آن شرحِ بی نهایتِ غم, در پژواکِ آوای مرغِ شب, تلخ, بارانی, بی صدا, بیدار می شود.
وقتی تو نیستی,
بهار دلگیر, تابستان تاریک, پاییز همیشه نزدیک است.
وقتی تو نیستی,
آه!
وقتی تو نیستی! …
قیصر چه خوش می گفت:
-وقتی تو نیستی, نه هست های ما چنان که بایدند, نه بایدها.-
وقتی تو نیستی,
تمامِ عمر در سیاهیِ بی انتهای درد پیش می رود.
در امتدادِ تب.
تا انتهای خواب. تا ماورای شب.
وقتی تو نیستی,
روزهای مبادا چه بسیارند!
چه سردند. چه تارند!
وقتی تو نیستی,
دردها, ای کاش ها, دلتنگی ها, همه بیدارند.
همه بیدارند!
وقتی تو نیستی,
هر روز, هر شام,
هر نفس, هر گام,
وقتی تو نیستی,
تمامِ عمر, روزِ مباداست.
-از شب نوشت های خودم.-
خانه
در کل : 0 عضو / 47 مهمان