کارم چو زلف یار پریشان و درهمست
پشتم به سان ابروی دلدار پُرخَمست

تنها دل منست گرفتار در غمان
یا خود در این زمانه دل شادمان کمست

خواهی چو روز روشن دانی تو حال من
از تیره شب بپرس که او نیز محرمست

ای کاشکی میان منستی و دلبرم
پیوندی این چنین که میان من و غمست


? سعدی