حال ما خوب است، خوب؛ شبیهِ تمامِ بغضهایی که هنگام واکسن زدن به بازوی نحیفِ بچگیهایمان قورت دادیم و سری که چرخاندیم و مشتی که محکم گرفتیم و چشمی که بستیم که مثلا یعنی؛ نمیترسیم!
شبیهِ زخمِ عمیقِ زانویمان که زیر شلوار خونین و خاکیمان پنهان کردیم و لنگلنگان و با تمامِ درد، لبخند گشادی زدیم و دنبالِ گوشهی خلوتی برای جیغکشیدن گشتیم.
ما خوبیم،
همین که بد نیستیم؛ خوبیم
همین که میخندیم، راه میرویم و ادامه میدهیم
یعنی خوبیم،
خیلی خوب!

?نرگس صرافیان طوفان