گله کن یار شکیبا؛ زن زیبا گله کن…
گله کن ای گل تا لاله فریبا گله کن!
گله کن… شکوه ی جا مانده از آن سینه بران
گله کن آن دل رنجیده تویی؛ گله کن!
روز و شبی میگذرد در دلِ تو، در دل من
خاطره ای مانده و بس از نگهت از تبِ من
از آتش عاشق تن خاطره ای مانده و بس
گله کن یار شکیبا؛ زن زیبا گله کن…
گله کن ای گل تا لاله فریبا گله کن!
گله کن؛ شکوه ی جا مانده از آن سینه بران


گله کن… آن دل رنجیده تویی، گله کن
کنارِ نبضم شبی سحر کن!
دو چشمِ غرق در غم و بهانه تر کن…
از اشتباهِ مرد عاشقت گذر کن!
کنار نبضم شبی سحر کن…
دو چشم غرق در غم و بهانه تر کن
غم گذشته را بسوز و بی اثر کن!
گله کن یار شکیبا؛ زن زیبا گله کن…
گله کن ای گل تا لاله فریبا گله کن!
گله کن… شکوه ی جا مانده از آن سینه بران
گله کن آن دل رنجیده تویی؛ گله کن!