شاید زمانی که حس میکنیم همه چیز میخواهیم، به لبهی پرتگاه هیچ نخواستن نزدیک شدهایم. هیچ نخواستن، دو قطب متقابل هم دارد: یکی این که آدم آن قدر غنی و بی نیاز است و به قدری دنیای درونش بزرگ است که برای لذت بردن به دنیای بیرون نیازی ندارد، چون لذت و خوشی از هسته درونی ذات فرد نشات میگیرد.
دیگری وقتی آدم، مرده و از درون پوسیده و در دنیا وجود ندارد.



?سیلویا پلات