.

فکر کن با تمامِ وجود بخوای که کنارِ یه نفر باشی ؛



بخوای داشته باشیش ؛



دلت پر میزنه واسه اینکه اونقدر نزدیک باشی بهش که بشینی دستتو بزاری زیر چونت و وقتی داره از تهِ دل میخنده نگاش کنی



یا اون لحظهای که اخم کرده و تمرکز کرده رو انجام یه کاری و حواسش به اطرافش نیست..



دوس داری وقتی مشغول کارای روزمرشه و از اینور به اونور میره و وقتی خستس و سرشو انداخته پایین داره آروم تو پیاده رو قدم می زنه باشی و فقط تماشاش کنی ..



از تهِ دل بخوای و کاری از دستت برنیاد ..!



غمانگیزه دیگه ...



نیست؟