آدمهای دورش کمتر و کمتر میشدن اما براش مهم نبود، معتقد بود اگه خودش رو داشته باشه عملا کم و کسری نداره و باز هم میشه زندگی کرد، بی احساس یا بیرحم نبود،فقط رو آدمها حساب نمیکرد، ته داستان رو خوب میدونست، دیگه امیدش فقط به خودش بود.